Imao je besprijekorne manire bez obzira da li se nalazio u kafani poslije pijane noći ili na pozorišnoj sceni. Kolege su ga smatrale najvećim gospodinom među glumcima.
Uvijek obučen u besprijekorno ispeglano odijelo, vješto upareno sa košuljom i cipelama, odavao je utisak francuskog plemića.
Predrag-Pepi Laković bio je pet minuta stariji od brata blizanca Dragana Lakovića, takođe vrsnog glumca. Rođeni su u Skoplju 1929, ali su se ubrzo preselili s porodicom u Beograd. Iako je prije svega bio pozorišni glumac (u Beogradskom dramskom i Jugoslovenskom dramskom odigrao je blizu 60 uloga) ostvario je zapaženu filmsku i televizijsku karijeru.
Mlađe generacije ga pamte iz filmova “Crna mačka, beli mačor” i “Tango Argentino”, kao i iz brojnih repriza kultnih serija “Bolji život”, “Metla bez drške” i “Otvorena vrata”.
U “Boljem životu” je igrao ujku Kostu Pavlovića, predratnog gospodina koji je članovima porodice Popadić ostavio veliko nasljedstvo uz obavezu da ispune određene uslove.
Pepi je doživio tragičnu sudbinu. Kao veliki boem i pecaroš, volio je da se osami u svojoj vikendici na Bisertnom ostrvu na Mrtvoj Tisi kod Čuruga. Jedno popodne je otišao na pecanje i nikad se nije vratio. Udavio se, a njegovo tijelo su pronašli lokalni alasi.
Ostaje nepoznato za pozorišnu istoriografiju da li je u zagrljaj Mrtvoj Tisi krenuo svojevoljno ili je to bio nesretni slučaj. Iza njega nije pronađeno oproštajno pismo.